زمان‌‌هایی که‌ از این دنیا خسته می‌شوم، به جهان داستانی پناه می‌برم. گوشه‌ی دنجی می‌نشینم و کتاب را باز می‌کنم. معمولا چند سطر اول را درست متوجه نمی‌شوم. برای همین چندبار به عقب برمی‌گردم تا تمرکز نداشته‌ام سر جایش بیاید. کم‌کم جادوی کتاب اثر می‌کند و بدون آنکه بفهمم، به جهان دیگری پرتاب می‌شوم. مثل یک روح سرگردان به دنبال شخصیت‌ها می‌افتم. آن‌ها من را نمی‌بینند اما من از نزدیک شاهد تک‌تک لحظاتشان هستم. گاهی با آن‌ها می‌خندم و گاهی انگار که صدای من را می‌شنوند، می‌گویم احمق این چه کاری بود کردی؟ خیلی از لحظات هم پا به پای آن‌ها اشک‌ می‌ریزم. کتاب را که می‌بندم، نمی‌توانم به این راحتی‌ها به جهان خودم برگردم. مثل لحظاتی که به مهمانی می‌روی و صاحب‌خانه با اصرار چند دقیقه‌ی دیگر نگهت می‌دارد، شخصیت‌ها من را بین خودشان و احوالاتشان نگه می‌دارند و کم‌کم رهایم می‌کنند.

• مصاحبه با شخصیت

• شخصیت‌ها را اولویت‌بندی کنید.

• سوالات را متفاوت خلق کنید.

• از خلق سوالات مبهم بپرهیزید.

به مورد هفتم بخش سوالات محیطی برگردید. این سوال کمی مبهم است و در پاسخ‌گویی به مشکل می‌خورید. هرچه سوال‌ها واضح‌تر و عینی‌تر باشند بهتر است.

• احتیاط، خطر جوگیری

•  مطالعه

• بین مصاحبه با شخصیت‌ها فاصله بیندازید.

•  الهام از اطرافیان

•  نه زیاده‌گویی و نه کم‌گویی

• مصاحبه به روشی متفاوت

• پیشنهاد من: مشاهده‌ی عینی شخصیت